فک و عملکرد این بخش
فک بخش مهمی از ساختار صورت ما است و نقشی حیاتی در زندگی روزمره ما دارد. به ما اجازه می‌دهد صحبت کنیم، بجویم و حرکات مختلفی را انجام دهیم که برای عملکردهای روزانه ضروری است. با این حال، شرایط خاصی می‌تواند روی عملکرد فک تأثیر بگذارد و باعث ناراحتی و عوارض شود. یکی از این شرایط دررفتگی فک است که اغلب با صدای کلیک ظاهر میشود. در این مقاله به بررسی دررفتگی فک، علائم، علل، گزینه‌های درمانی و صدای کلیک مرتبط با آن می‌پردازیم.
دررفتگی فک
دررفتگی فک یکی از مشکلات شایع و دردناک است که در آن مفصل گیجگاهی-فکی (TMJ) از جایگاه طبیعی خود خارج میشود و سبب بروز درد شدید و اختلال در عملکرد فک می‌گردد. این وضعیت که به ناتوانی در بستن کامل و صحیح دهان منجر میشود، نیازمند توجه و درمان فوری است. اگر به موقع به این مشکل رسیدگی نشود، می‌تواند زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار داده و کیفیت زندگی را به شدت کاهش دهد.
علل دررفتگی فک
عوامل متعددی می‌توانند در دررفتگی فک نقش داشته باشند. برخی از علل رایج عبارت‌اند از:
- ضربه یا ضربات شدید به فک، به هنگام تصادف یا ورزش‌های تماسی، می‌تواند منجر به دررفتگی فک شود.
- باز شدن بیش از حد دهان، خمیازه کشیدن زیاد، خندیدن یا گاز گرفتن بزرگ گاهی اوقات می‌تواند باعث دررفتگی فک شود.
- اختلالات TMJ شرایطی مانند اختلال مفصل گیجگاهی فکی (TMD) یا سندرم بیش حرکتی مفصل می‌تواند فک را مستعد دررفتگی کند.
- ناهنجاری‌های فک از جمله ناهنجاری ساختاری در فک یا ناهماهنگی دندانها می‌تواند خطر دررفتگی را افزایش دهد.
- روشهای دندانپزشکی برخی از درمان‌های دندانپزشکی که نیاز به باز کردن دهان یا کشش طولانی مدت فک دارند، می‌تواند منجر به دررفتگی فک شود.
علائم دررفتگی فک
هنگامی که فک دررفته میشود، ممکن است چندین علامت قابل توجه ظاهر شود. اینها می‌توانند شامل:
- درد یا حساسیت در اطراف مفصل فک
- ناتوانی در بستن یا باز کردن کامل دهان
- فک در حالت باز یا بسته قفل شده است
- مشکل در صحبت کردن یا جویدن
- تورم یا کبودی صورت
- تغییر در ردیف دندانها
- سردرد یا گوش درد
علائم و درمان دررفتگی فک پایین
دررفتگی فک پایین، یا جابه‌جایی استخوان فک، علائمی واضح و قابل تشخیص دارد که نیاز به توجه فوری دارند:
- ناتوانی در بستن کامل دهان: از اصلی‌ترین نشانه‌های دررفتگی فک پایین، ناتوانی در بستن کامل دهان است.
- درد و حساسیت: ناحیه اطراف فک به ویژه در هنگام حرکت فک یا لمس کردن، دردناک و حساس میشود.
- عدم تطابق دندانها: در هنگام تلاش برای بستن دهان، ممکن است متوجه عدم تطابق دندانها شوید.
- پیشروی فک: فک پایین ممکن است غیرعادی به سمت جلو جابجا شده باشد.
- مشکل در صحبت کردن و غذا خوردن: این فعالیت‌ها به دلیل درد و مشکل مکانیکی حرکت فک دشوار می‌شوند.
- صدای کلیک یا خرد شدن: به دلیل تماس غیرطبیعی بین استخوان و مفصل، ممکن است هنگام حرکت فک صداهای کلیک یا خرد شدن شنیده شود.
روشهای درمان برای بهبود دررفتگی فک پایین
درمان دررفتگی فک پایین شامل بازگرداندن فک به حالت طبیعی، کاهش درد و جلوگیری از بروز دوباره مشکل است. روشهای معمول برای مدیریت و درمان عبارتند از:
کاهش دستی: اولین خط درمان، جابه‌جایی فک توسط پزشک یا متخصص برای بازگرداندن آن به محل طبیعی است که معمولاً با بی‌حسی موضعی یا آرام‌بخشی انجام میشود تا درد و استرس کاهش یابد.
دارودرمانی:
- مسکن‌ها: مسکن‌های بدون نسخه یا تجویزی به کنترل درد کمک می‌کنند.
- شل‌کننده‌های عضلانی: این داروها می‌توانند اسپاسم عضلانی را کاهش دهند و به بازگشت راحت‌تر فک کمک کنند.
تثبیت:
- باندپیچی یا بستن فک: پس از جابه‌جایی، ممکن است فک باندپیچی یا بسته شود تا حرکت محدود شده و بهبود هم‌ترازی انجام شود.
- تغییرات در رژیم غذایی: مصرف غذاهای نرم یا مایع پس از درمان به کاهش حرکت فک کمک می‌کند و به مفصل اجازه می‌دهد بدون فشار بهبود یابد.
- فیزیوتراپی: پس از بهبود فک، فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکتی توصیه میشود. این کار از بروز مجدد دررفتگی جلوگیری می‌کند.
- جراحی: در مواردی که درمان‌های غیرجراحی موثر نباشند یا دررفتگی مکرر اتفاق بیفتد، گزینه‌های جراحی برای اصلاح هم‌ترازی یا ترمیم مفصل در نظر گرفته می‌شوند.
- مراقبت‌های پیگیری: پیگیری‌های منظم برای اطمینان از بهبود و عملکرد صحیح فک ضروری است. در این جلسات ممکن است برای بررسی هم‌ترازی و وضعیت مفصل، رادیوگرافی انجام شود.
درمان سریع و مدیریت صحیح دررفتگی فک پایین برای بهبود سریع و موثر، بازگرداندن عملکرد طبیعی و جلوگیری از مشکلات آتی اهمیت بسیاری دارد.
دررفتگی فک بالا و نگرانی‌های مرتبط
دررفتگی فک بالا، حالتی است که در آن فک به‌طور غیرطبیعی از جایگاه اصلی خود در مفصل گیجگاهی – فکی (TMJ) خارج میشود. این مشکل می‌تواند با درد شدید، محدودیت در حرکت دهان و دشواری در جویدن و صحبت‌کردن همراه باشد. در برخی موارد، دررفتگی فک به‌خودی‌خود به حالت اولیه بازمی‌گردد؛ اما در موارد جدی‌تر، نیاز به مداخله پزشک یا جراحی ممکن است ضروری شود.
علائم دررفتگی فک بالا
دررفتگی فک بالا، هرچند کمتر از دررفتگی فک پایین رخ می‌دهد، اما با علائمی همراه است که می‌تواند توانایی عملکرد طبیعی فرد را به طور قابل توجهی مختل کند:
مشکل در حرکت فک: بارزترین علامت، مشکل در حرکت دادن فک، به ویژه هنگام باز یا بستن دهان است.
درد و ناراحتی: درد معمولاً در ناحیه فک بالا متمرکز شده و ممکن است به سمت گوش و گونه‌ها منتشر شود.
عدم تطابق قابل مشاهده: فک بالا ممکن است به وضوح از تطابق با فک پایین خارج شود.
تورم و کبودی: این علائم می‌توانند در اطراف ناحیه آسیب‌دیده ظاهر شوند و عملکردهای دهانی را پیچیدهتر کنند.
دررفتگی فک هنگام خمیازه
دررفتگی فک هنگام خمیازه، که به “دررفتگی ناشی از خمیازه” معروف است، می‌تواند به دلیل باز شدن بیش از حد دهان و ایجاد فشار بر مفصل گیجگاهی – فکی (TMJ) رخ دهد. این نوع دررفتگی عمدتاً فک پایین را درگیر می‌کند اما درک رفتارهایی که به مفاصل فک فشار وارد می‌کنند، اهمیت دارد.
درجات مختلف شدت دررفتگی فک و نحوه تشخیص آن
شدت دررفتگی فک می‌تواند متفاوت باشد؛ از دررفتگی جزئی که در آن فک تا حدودی قادر به عملکرد است، تا دررفتگی کامل که شامل جابه‌جایی کامل مفصل فک است. روشهای تشخیص شدت شامل موارد زیر است:
درمان دررفتگی فک
هدف اولیه از درمان دررفتگی فک، بازگرداندن ایمن استخوان فک پایین به موقعیت مناسب خود است. این روش فقط باید توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آموزش دیده مانند دندانپزشک یا جراح دهان انجام شود تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. تکنیک‌های مورد استفاده برای جابه‌جایی فک شامل دست‌کاری دستی، تکنیک‌های آرام سازی عضلانی یا استفاده از بی حسی موضعی برای کاهش درد و تنش عضلانی است.
جا انداختن فک یا رداکشن فک
بازگرداندن فک (جابه‌جایی مجدد فک):
بازگرداندن فک، که به عنوان کاهش دستی یا جابه‌جایی مجدد نیز شناخته میشود، نخستین گام در درمان دررفتگی فک است. این روش شامل جابه‌جایی دقیق فک به موقعیت اصلی خود است و معمولاً توسط یک متخصص درمانی با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام میشود تا این فرآیند بدون درد و ناراحتی باشد. هدف این مرحله، بازگرداندن سریع و موثر هم‌ترازی فک برای کاهش درد فوری و جلوگیری از آسیب بیشتر است.
ثابت‌سازی فک با باند و اسپلینت:
پس از جابه‌جایی فک، تثبیت آن برای حفظ هم‌ترازی درست در طول بهبودی ضروری است. باندپیچی یا بستن فک با نوارهای مخصوص می‌تواند حرکت فک را محدود کرده و در مرحله اولیه بهبودی کمک کند. در برخی موارد، استفاده از اسپلینت برای حمایت محکم‌تر از فک نیز لازم است. این وسایل به حفظ ثبات فک کمک می‌کنند، خطر دررفتگی مجدد را کاهش می‌دهند و امکان بهبودی عضلات و بافت‌های اطراف را فراهم می‌کنند.
کاهش درد با داروهای ضدالتهاب و مسکن: مدیریت درد و التهاب پس از دررفتگی فک اهمیت زیادی دارد. داروهای ضدالتهاب می‌توانند به کاهش تورم و التهاب کمک کنند، در حالی که مسکن‌ها برای کنترل درد مؤثر هستند. این داروها باید طبق دستور پزشک مصرف شوند تا از عوارض جلوگیری شده و روند بهبودی تسهیل شود.
ضرورت جراحی در موارد شدید دررفتگی فک: در موارد شدید یا در صورت تکرار مکرر دررفتگی، ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی می‌تواند به مسائل زمینه‌ای که با بازگرداندن دستی و تثبیت قابل حل نیستند، رسیدگی کرده و راه‌حلی طولانی‌مدت برای جلوگیری از دررفتگیهای آینده و بازگرداندن عملکرد طبیعی فراهم کند.
استراحت و فیزیوتراپی؛ تسریع در بهبود فک: استراحت پس از دررفتگی فک بسیار حیاتی است تا از فشار بیشتر بر مفصل جلوگیری شود. محدود کردن فعالیت‌هایی که شامل حرکات گسترده فک، مانند جویدن غذاهای سخت هستند، می‌تواند مفید باشد. با پیشرفت بهبودی، فیزیوتراپی ممکن است برای تقویت عضلات اطراف فک، بهبود انعطاف‌پذیری و ارتقای عملکرد مفصل توصیه شود. فیزیوتراپی نقش مهمی در تسریع بهبودی و جلوگیری از مشکلات آینده دارد.
کمپرس یخ برای کاهش تورم و درد فک: استفاده از کمپرس یخ در ناحیه آسیب‌دیده می‌تواند راه مؤثری برای کاهش تورم و تسکین درد باشد. یخ باید در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول پس از آسیب با استفاده از پارچه‌ای روی پوست قرار داده شود. این روش به کنترل التهاب کمک کرده و از ناراحتی ناشی از دررفتگی می‌کاهد.
این مراحل مجموعه‌ای جامع برای مدیریت دررفتگی فک ارائه می‌دهند که بر مراقبت فوری، مدیریت درد و بهبودی طولانی‌مدت تمرکز دارد و به کسب بهترین نتایج و جلوگیری از عوارض احتمالی کمک می‌کنند.
بهبودی و توان‌بخشی
پس از جابه‌جایی موفقیت آمیز فک، بیمار ممکن است به یک دوره استراحت و محدود شدن حرکت فک نیاز داشته باشد تا مفصل و بافت‌های اطراف آن ترمیم شوند. این ممکن است شامل یک رژیم غذایی نرم یا مایع، اقدامات کنترل درد و استفاده از کمپرس سرد یا گرم برای کاهش تورم و بهبود باشد. در برخی موارد، تمرینات فیزیوتراپی و تکنیک‌های تقویت فک ممکن است برای بازگرداندن عملکرد طبیعی فک توصیه شود.
پیشگیری از دررفتگی فک
در حالی که برخی از موارد دررفتگی فک ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، اقدامات احتیاطی خاص می‌تواند خطر را به حداقل برساند. این شامل:
- اجتناب از خمیازه کشیدن بیش از حد یا باز شدن دهان
- پوشیدن لباس محافظ مناسب در طول ورزش‌های تماسی یا فعالیت‌های پرخطر
- جستجوی درمان برای اختلالات زمینه‌ای TMJ یا ناهنجاری‌های مفصلی
- دنبال کردن مراقبت‌های مناسب از دندان و رسیدگی سریع به مسائل مربوط به تراز دندان
صدای کلیک فک
علاوه بر دررفتگی فک، بسیاری از افراد هنگام باز یا بستن دهان خود صدای کلیک را تجربه می‌کنند. این صدای کلیک می‌تواند با احساس ترکیدن، ساییدن یا گرفتگی در مفصل فک همراه باشد. در حالی که کلیک کردن گاه به گاه فک رایج است و ممکن است باعث ناراحتی قابل توجهی نشود، صدای کلیک کردن فک مداوم یا دردناک ممکن است نشان دهنده یک مشکل اساسی باشد که نیاز به توجه دارد.
علل کلیک کردن فک
صدای کلیک فک را می‌توان به عوامل مختلفی نسبت داد، از جمله:
1- جابه‌جایی دیسک انحراف یا جابه‌جایی دیسک بالشتک در مفصل گیجگاهی فکی می‌تواند منجر به حرکات غیر طبیعی فک و صداهای کلیک شود.
2- بیماری‌های دژنراتیو مفاصل شرایطی مانند استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید می‌تواند باعث ساییدگی و پارگی مفصل فک و در نتیجه صدای کلیک کردن فک شود.
3- استفاده بیش از حد از فک حرکات زیاد یا تکراری فک، مانند جویدن آدامس یا دندان‌قروچه، می‌تواند به کلیک کردن فک کمک کند.
4- استرس و تنش استرس و اضطراب عاطفی می‌تواند به صورت تنش عضلانی در فک تظاهر پیدا کند که منجر به کلیک کردن فک شود.
درمان‌های تخصصی پزشکی برای دررفتگی فک
برای درمان فوری و موثر، مداخلات پزشکی ضروری است که از روشهای غیرتهاجمی تا جراحی متفاوت هستند:
جااندازی دستی: این روش اغلب اولین خط درمان است که در آن پزشک فک را به موقعیت اصلی خود بازمی‌گرداند. این کار معمولاً تحت بی‌حسی موضعی یا آرام‌بخش انجام میشود تا درد و اضطراب کاهش یابد.
داروها:
- مسکن‌ها: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند.
- آرام‌بخش‌های عضلانی: ممکن است برای کاهش تنش عضلانی تجویز شوند که به بازگشت آسان‌تر فک به جای خود کمک می‌کند.
- فیزیوتراپی: پس از هم‌راستایی صحیح فک، ممکن است فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری توصیه شود که به پیشگیری از دررفتگیهای آینده کمک می‌کند.
جراحی:
- جراحی کم‌تهاجمی: روش‌هایی مانند آرتروسکوپی از ابزارهای کوچک برای ترمیم یا هم‌راستایی فک بدون ایجاد برش‌های بزرگ استفاده می‌کنند.
- جراحی باز: در موارد شدیدتر، جراحی گسترده‌تر برای ترمیم یا بازسازی مفصل فک ممکن است مورد نیاز باشد.
ابزارهای تثبیت‌کننده:
- آتل‌ها یا بریس‌های فک: این ابزارها پس از جااندازی برای محدود کردن حرکت فک در حین بهبودی استفاده می‌شوند.
- باندهای الاستیکی: این باندها می‌توانند باز شدن فک را محدود کرده و از بهبودی پشتیبانی کنند.
- مراقبت‌های پیگیری: مراجعه‌های منظم به پزشک ضروری است تا اطمینان حاصل شود که فک به درستی بهبود یافته و عملکرد مناسبی دارد. این ویزیت‌ها ممکن است شامل تصویربرداری‌هایی مانند رادیوگرافی برای بررسی پیشرفت درمان باشند.
ترکیب تکنیک‌های خانگی با درمان‌های حرفه‌ای پزشکی، بهترین رویکرد برای مدیریت موثر دررفتگی فک را فراهم می‌آورد و اطمینان از مراقبت فوری و بهبودی طولانی‌مدت را ممکن می‌سازد.
روشهای موثر خانگی و پزشکی برای درمان دررفتگی فک
درمان‌های خانگی می‌توانند به تسکین درد و مدیریت دررفتگی فک تا حدودی کمک کنند، اما همیشه توجه داشته باشید که در صورت تجربه دررفتگی مکرر یا درد شدید، لازم است که به یک متخصص مراجعه کنید. در اینجا ده روش خانگی برای مدیریت دررفتگی فک ارائه شده است:
استفاده از کمپرس گرم: پس از ۲۴ تا ۴۸ ساعت از زمان دررفتگی، استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به کاهش سفتی عضلانی کمک کند. کمپرس گرم را برای ۲۰ دقیقه روی ناحیه مفصل فک قرار دهید.
تمرینات کششی آرام فک: انجام تمرینات کششی برای فک می‌تواند به بازیابی دامنه حرکتی فک و تقویت عضلات اطراف کمک کند.
ماساژ نرم ناحیه فک: ماساژ دقیق و آرام ناحیه اطراف فک می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و بهبود جریان خون به این ناحیه کمک کند.
مصرف غذاهای نرم: تا زمانی که فک شما در حال بهبود است، غذاهای نرم مثل سوپ، اسموتی‌ها و پوره‌ها استفاده کنید تا از فشار اضافی به فک جلوگیری شود.
جلوگیری از حرکات فکی شدید: از باز کردن دهان به شدت (مانند هنگام عطسه یا خمیازه) جلوگیری کنید تا از بار اضافی بر فک خودداری شود.
حفظ آرامش عضلات فک: سعی کنید عضلات فک خود را آرام نگه دارید و از دندان قروچه یا فشار آوردن به دندانها خودداری کنید.
استفاده از بریس فک یا محافظ دهان: استفاده از بریس فک یا محافظ دهان در شب می‌تواند به کاهش فشار و حمایت از فک کمک کند.
نرمش‌های آرامش‌بخش: تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن و یوگا می‌توانند به کاهش استرس کلی بدن و فک شما کمک کنند.
مصرف مکمل‌های کلسیم و منیزیم: این مکمل‌ها می‌توانند به تقویت استخوان‌ها و عضلات کمک کنند، اما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.
هیدراتاسیون کافی: نوشیدن آب کافی به حفظ سلامت عمومی بدن کمک می‌کند و ممکن است به کاهش تنش در فک نیز کمک کند.
با این حال، اگر درد یا دررفتگی فک شما بهبود پیدا نمی‌کند یا وخیم‌تر میشود، باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید.
تغذیه مناسب برای بهبود دررفتگی فک
تغذیه نقش مهمی در بهبودی از دررفتگی فک ایفا می‌کند. نکات تغذیه‌ای کلیدی شامل موارد زیر است:
غذاهای نرم: بلافاصله پس از دررفتگی، مصرف غذاهای نرم که نیاز به جویدن کمی دارند، مانند سوپ، خوراک، ماست و اسموتی‌ها توصیه میشود.
آب‌رسانی کافی: حفظ آب بدن به سلامت عمومی و تسریع روند بهبودی کمک می‌کند.
رژیم غذایی غنی از مواد مغذی: غذاهای غنی از کلسیم، منیزیم و فسفر می‌توانند به سلامت استخوان کمک کنند، در حالی که ویتامین‌های C و D و پروتئین‌ها برای ترمیم بافت و بهبودی ضروری هستند.
درک این جنبه‌های دررفتگی فک به افراد کمک می‌کند تا علائم را به سرعت تشخیص داده، اقدامات مناسب را انجام دهند و یک رژیم غذایی مناسب برای بهبودی دنبال کنند تا از ناراحتی و عوارض احتمالی ناشی از دررفتگی فک کاسته شود.
مدیریت بلند مدت کلیک کردن فک
برای افراد مبتلا به کلیک مداوم یا مزمن فک، ممکن است استراتژی‌های مدیریتی طولانی مدت لازم باشد. اینها می‌توانند شامل:
- معاینات منظم دندانپزشکی برای نظارت بر سلامت فک
- استفاده از محافظ شب یا آتل برای به حداقل رساندن حرکت فک در هنگام خواب
- درگیر شدن در فعالیت‌های کاهش دهنده استرس و تکنیک‌های تمدد اعصاب
- اجتناب از جویدن بیش از حد آدامس یا سایر عاداتی که فک را تحت فشار قرار می‌دهد
- پیروی از یک رژیم غذایی متعادل که شامل غذاهای مناسب فک است
- جستجوی مشاوره یا درمان برای رفع استرس یا اضطراب زمینه‌ای که به تنش فک کمک می‌کند
تأثیر کلیک کردن فک بر زندگی روزمره و رفاه عاطفی
دررفتگی فک و کلیک کردن می‌تواند به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره و سلامت عاطفی فرد تأثیر بگذارد. ناراحتی و محدودیت در عملکرد فک ممکن است خوردن، صحبت کردن یا شرکت در فعالیت‌های اجتماعی را چالش برانگیز کند. درد، ناامیدی و خودآگاهی مرتبط نیز می‌تواند منجر به پریشانی عاطفی شود و بر کیفیت کلی زندگی فرد تأثیر بگذارد. جستجوی مراقبت‌های پزشکی مناسب، حمایت نزدیکان و اجرای استراتژی‌های مقابله‌ای می‌تواند به افراد کمک کند تا از این چالش‌ها عبور کنند.
نتیجه گیری
دررفتگی فک و صدای کلیک مرتبط با آن می‌تواند ناراحت کننده باشد و بر فعالیت‌های روزانه تأثیر بگذارد. درک علل، علائم، تشخیص و گزینه‌های درمانی موجود برای این شرایط بسیار مهم است. با پیروی از اقدامات پیشگیرانه، جستجوی فوری مراقبت‌های پزشکی و اتخاذ شیوه‌های خودمراقبتی، افراد می‌توانند دررفتگی فک را مدیریت کرده و علائم کلیک کردن فک را کاهش دهند و در نهایت کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
سوالات متداول دررفتگی فک
نیاز به جراحی فک بر اساس چندین عامل ارزیابی میشود:
- شدت دررفتگی یا شکستگی: دررفتگیهای پیچیدهتر یا مکرر اغلب نیاز به مداخله جراحی دارند.
- تراز و عملکرد: اگر نتوان فک را به درستی از طریق روشهای دستی تراز کرد، ممکن است جراحی لازم باشد.
- سلامت کلی دهان و دندان: عوامل دیگری مانند وضعیت دندانها و استخوان فک، بر تصمیم گیری تأثیر میگذارد.
متخصص مناسب برای درمان دررفتگی فک معمولاً جراح فک و صورت است. این متخصصان برای مقابله با شرایط مختلف موثر بر ناحیه صورت، از جمله دررفتگی، شکستگی و سایر مسائل پیچیده آموزش دیده‌اند. در برخی موارد، یک متخصص گوش و حلق و بینی (متخصص گوش و حلق و بینی) یا یک دندانپزشک آموزش دیده خاص نیز ممکن است در روند درمان دخیل باشند.
اکیداً توصیه میشود از تلاش برای بازگرداندن فک دررفته خود به جای خود خودداری کنید. جابه‌جایی فک باید توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آموزش دیده انجام شود تا از آسیب یا عوارض بیشتر جلوگیری شود.
بله، استرس و تنش می‌تواند به کلیک کردن فک کمک کند. استرس عاطفی می‌تواند به صورت تنش عضلانی در فک ظاهر شود و منجر به صداهای کلیک و ناراحتی شود.
کلیک کردن روی فک می‌تواند با بیماری‌های دژنراتیو مفصلی مانند استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید مرتبط باشد. اگر صدای کلیک مداوم یا دردناک فک را تجربه می‌کنید، توصیه میشود برای تشخیص مناسب با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.
گاه به گاه کلیک کردن فک بدون درد یا ناراحتی قابل توجه ممکن است خود به خود برطرف شود. با این حال، کلیک کردن مداوم یا دردناک فک باید توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی برای تعیین علت زمینه‌ای و درمان مناسب ارزیابی شود.
زمان بهبودی دررفتگی فک به شدت دررفتگی و توانایی‌های درمانی فردی بستگی دارد. با درمان مناسب، بیشتر افراد در عرض چند هفته بهبود قابل توجهی را تجربه می‌کنند. با این حال، بهبودی کامل ممکن است چندین ماه طول بکشد، به خصوص اگر تمرینات توان‌بخشی لازم باشد.
