جراحی لثه

جراحی لثه ، شامل گروهی از جراحی های دندانپزشکی می شود که عموماً توسط پریودنتیست (متخصص بیماری های لثه) برای درمان بیماری‌ هایی که بر سلامتی لثه تأثیر می‌گذارند، انجام می‌شود. در بیشتر موارد جراحی لثه با درمان بیماری پریودنتال (لثه) مرتبط است.

چه زمانی به جراحی درمان لثه​ نیاز دارید؟

اگر درمان‌ های دندانپزشکی مانند جرمگیری دندان و بروساژ نتواند بیماری لثه را متوقف کند، دندانپزشکان جراحی درمان لثه را به منظور جلوگیری از پیشرفت بیماری و جلوگیری از تخریب بیشتر بافت‌های پریودنتال لثه توصیه می‌ کنند. پس از درمان های اولیه اگر عمق پاکت های پریودنتال بیش از ۵ میلی متر باشد، جراحی لثه توصیه می شود.

مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن نمی تواند پلاک و باکتری را از پاکت پریودنتال تمیز کند. پاکت پریودنتال حفظ سلامت لثه و دندان ها را دشوار می کند. جراحی لثه می‌تواند پاکت‌های پریودنتال را از بین ببرد و یا کاهش دهد. جراحی های لثه برای «ترمیم» آسیب‌های وارد شده به بافت‌های پریودنتال در مراحل پیشرفته بیماری لثه (پریودنتیت) یا در مراحل آماده‌سازی برای درمان ایمپلنت دندانی برای جایگزینی دندان‌ های از دست رفته استفاده می‌‌شوند.

اگرچه بیشتر روش های جراحی لثه ابتدا برای درمان بیماری پریودنتال طراحی شده‌اند، اما امروزه بسیاری از آنها توسط دندانپزشکان زیبایی برای بهبود زیبایی لبخند بیمارشان نیز استفاده می‌شود. شرایطی مانند «لبخند لثه‌ای»، دندان‌ها خیلی بلند، عدم تقارن خط لثه را می‌توان با استفاده از جراحی لثه اصلاح کرد.

دلایل جراحی لثه

ژنژیویت یک نوع خفیف بیماری لثه است که معمولاً توسط دندانپزشک قابل درمان است. پریودنتیت یک نوع پیشرفته از التهاب لثه است که منجر به التهاب و آسیب به استخوان فک و بافت لثه می شود. پریودنتیت معمولاً نیاز به مراجعه به پریودنتیست دارد و درمان ممکن است شامل جراحی درمان لثه نیز باشد. جراحی پریودنتال می تواند استخوان ها و بافت های آسیب دیده را دوباره ترمیم کند و فاصله لثه بین دندان ها را کاهش دهد.

انواع جراحی لثه

انواع مختلفی از روش های جراحی لثه وجود دارد، از جمله:

ژنژیوکتومی

ژنژیوکتومی معمولا اولین قدم در درمان جراحی بیماری پریودنتال است. این روشی است که هدف آن برداشتن بافت عفونی لثه با جراحی است تا به بافت لثه سالم اجازه دهد تا دوباره روی دندان بچسبد. در موارد هایپرپلازی لثه نیز ممکن است این روش برای برداشتن بافت بیش از حد لثه  لازم باشد.

ژنژیووپلاستی

ژنژیووپلاستی روشی است که به دلایل زیبایی پس از عمل جراحی لثه انجام می شود تا به بافت لثه اطراف دندان شکل طبیعی تری بدهد. Gingivoplasty قسمت هایی از لثه را که ممکن است پس از کورتاژ لثه یا پیوند لثه ضخیم و بد شکل به نظر برسند، تغییر شکل دهد.

جراحی فلپ پریودنتال

جراحی فلپ پریودنتال مهمترین جراحی لثه برای درمان بیماری پریودنتال متوسط ​​تا شدید است. جراحی فلپ با هدف کاهش عمق پاکت های پریودنتال که باکتری های مضر پلاک دندانی را به دام می اندازند، انجام می شود. کاهش عمق پاکت همچنین عملکرد بیمار در رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب را افزایش می دهد و از تشدید بیماری لثه جلوگیری می کند.

جراحی استخوان

جراحی استخوان گاهی همراه با روش جراحی فلپ پریودنتال انجام می شود. جراحی استخوانی برای اصلاح ناهنجاری‌های استخوان اطراف دندان‌ها انجام می‌شود. جراحی استخوان با صاف کردن دهانه‌ های کم عمق و سطوح نامنظم استخوان آسیب ‌دیده  ناشی از بیماری پریودنتال به افزایش طول عمر دندان ها کمک می کند.

افزایش طول تاج

افزایش طول تاج برای بیشتر دیده شدن ساختار دندان در بالای خط لثه با برش لثه انجام می شود. این روش معمولاً به دلایل عملکردی استفاده می شود تا امکان ترمیم دندانی که در نزدیکی یا زیر خط لثه آسیب دیده است، فراهم شود. اخیراً از افزایش طول تاج به دلایل زیبایی برای اصلاح “لبخند لثه ای” به طور گسترده استفاده می شود. افزایش طول تاج به دلایل زیبایی به عنوان “کانتورینگ لثه” نیز شناخته می شود.

پیوند لثه

پیوند لثه یکی از آخرین روش های جراحی لثه برای جایگزینی بافت لثه در بیماران مبتلا به تحلیل شدید لثه است. پیوند لثه برای پوشاندن ریشه دندان های در معرض دید، کاهش حساسیت و جلوگیری از پوسیدگی ریشه دندان و تحلیل بیشتر لثه استفاده می شود. جراحی پیوند لثه می تواند به بهبود ظاهر دندان هایی که به طور غیر طبیعی بلند به نظر می رسند کمک کند.

پیوند استخوان

پیوند استخوان یک درمان جراحی برای جایگزینی استخوان از دست رفته در اثر بیماری پریودنتال با استفاده از استخوان خود بیمار و یا پیوند استخوان مصنوعی به منظور بهبود پایداری دندان های آسیب دیده است. پیوند استخوان همچنین به طور گسترده برای بازسازی بافت استخوانی برای قرار دادن ایمپلنت دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شود.

بازسازی بافتی هدایت شده

بازسازی بافتی هدایت‌شده یک تکنیک جدید است که همراه با پیوند لثه یا استخوان انجام می‌شود که از یک غشای مانع که بین لثه و استخوان قرار می‌گیرد، استفاده می‌کند. هدف غشاء این است که امکان بازسازی و تقویت استخوان پیوندی را فراهم کند. همچنین ممکن است از پروتئین های محرک بافت برای تسریع بازسازی استخوان و بافت لثه استفاده شود.