روکش ایمپلنت دندان

آشنایی با روکش ایمپلنت دندان

دسته بندی: ایمپلنت دندان

تعریف روکش ایمپلنت دندان

روکش ایمپلنت دندان یک پیشرفت انقلابی در دندانپزشکی ترمیمی است که نه تنها یک جایگزین کاربردی برای دندان‌های از دست رفته، بلکه راه حلی خوشایند از نظر زیبایی نیز ارائه می‌دهد. این راهنما شما را در مورد همه چیزهایی را که باید درباره روکش ایمپلنت دندان بدانید، از انواع روکش تا مراحل نصب و نگهداری، راهنمایی می‌کند.

روکش ایمپلنت دندان چیست؟

روکش ایمپلنت دندان اساساً قسمت قابل مشاهده ایمپلنت دندانی است که شبیه دندان طبیعی و عملکرد آن است. این روکش‌ها به صورت سفارشی ساخته می‌شوند تا متناسب با دهان شما و مطابق با رنگ دندان‌های اطراف شما باشد و ظاهر و احساس طبیعی را تضمین می‌کند.

انواع روکش ایمپلنت دندان

انواع روکش ایمپلنت دندان

روکش ایمپلنت دندان یک جزء ضروری در ترمیم‌های دندانی هستند و راه حل‌های کاربردی و زیبایی را برای بیمارانی که دندان‌های از دست داده اند ارائه می‌کنند. در اینجا نگاهی دقیق‌تر به انواع مختلف روکش ایمپلنت دندان آورده شده است:

1- روکش‌های سرامیکی: روکش‌های سرامیکی به دلیل توانایی آنها در تقلید شفافیت طبیعی مینای دندان بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند. آنها از مواد پیشرفته مانند سرامیک یا زیرکونیا ساخته شده اند و تطابق بسیار خوبی با رنگ طبیعی دندان‌ها دارند. این روکش‌ها به دلیل جذابیت زیبایی برای ترمیم دندان‌های جلویی ایده آل هستند.

2- روکش‌های سرامیکی ذوب شده به فلز (PFM): با ترکیب استحکام فلز با ظاهر طبیعی پرسلن، روکش‌های PFM یک انتخاب محبوب هستند. آنها دارای یک پایه فلزی هستند که توسط یک لایه سرامیک پوشانده شده است که می‌تواند با رنگ دندان‌های مجاور هماهنگ شود. در حالی که آنها قوی و بادوام هستند، پایه فلزی گاهی اوقات می‌تواند به صورت یک خط تیره در نزدیکی لثه ظاهر شود.

3- روکش‌های فلزی: ساخته شده از طلا، پالادیوم، نیکل یا کروم، روکش‌های فلزی بادوام‌ترین نوع هستند. آنها نیروهای گاز گرفتن و جویدن را به خوبی تحمل می‌کنند و ماندگاری بیشتری نسبت به انواع دیگر دارند. با این حال، رنگ متالیک آنها نقطه ضعف اصلی است و آنها را برای دندان‌های آسیاب و سایر نواحی پنهان در دهان مناسب‌تر می‌کند.

4- روکش‌های کامپوزیت رزین: این روکش‌ها نسبت به انواع دیگر دوام کمتری دارند اما می‌توانند کاملاً با دندان‌های طبیعی هماهنگ شوند. رزین کامپوزیت در طول زمان بیشتر مستعد سایش و لکه شدن است، اما ترمیم آن نیز آسان‌تر است.

بهترین نوع روکش ایمپلنت دندان

بهترین نوع روکش ایمپلنت دندان

انتخاب بهترین نوع روکش ایمپلنت دندان تا حد زیادی به محل دندان از دست رفته، بودجه بیمار، ترجیحات زیبایی شناختی و نیازهای عملکردی بستگی دارد. در اینجا یک راهنمای مختصر آمده است:

برای دندان‌های جلو: روکش‌های سرامیکی به دلیل ویژگی‌های زیبایی شناختی برتر، عموماً بهترین گزینه برای دندان‌های جلو هستند. آنها طبیعی‌ترین ظاهر را ارائه می‌دهند و به اندازه کافی قوی هستند که بتوانند نیروهای این قسمت از دهان را تحمل کنند.

برای دندان‌های آسیاب: روکش‌های فلزی یا روکش‌های PFM معمولاً برای دندان‌های آسیاب توصیه می‌شوند، زیرا این دندان‌ها بیشترین نیروی جویدن را تحمل می‌کنند. روکش‌های فلزی بادوام‌تر هستند، در حالی که روکش‌های PFM تعادلی بین استحکام و ظاهری شبیه دندان ایجاد می‌کنند.

برای تعادل هزینه و ظاهر: روکش‌های رزین کامپوزیت ممکن است در صورت نگرانی  در مورد هزینه در نظر گرفته شوند، اما آنها طول عمر روکش‌های سرامیکی یا فلزی را ارائه نمی‌دهند.

برای آلرژی‌ها یا حساسیت‌ها: برای بیمارانی که به فلزات حساسیت دارند، روکش‌های سرامیکی بهترین انتخاب هستند زیرا زیست سازگار و ضد حساسیت هستند.

هریک از انواع روکش‌ها مزایا و معایب بالقوه خود را دارد، بنابراین تصمیم باید با مشورت یک متخصص دندانپزشکی گرفته شود که می‌تواند همه عوامل از جمله سلامت دهان و دندان بیمار را در نظر بگیرد تا مناسب‌ترین گزینه را توصیه کند.

انواع روش‌های اتصال روکش ایمپلنت دندان

روکش ایمپلنت دندان را می‌توان با استفاده از روش‌های مختلفی متصل کرد که هر کدام نیازها و موقعیت‌های مختلف را برآورده می‌کنند. در اینجا انواع اصلی روش‌های پیوست آورده شده است:

روکش‌های دارای پیچ:

این روکش‌ها مستقیماً با یک پیچ به ایمپلنت متصل می‌شوند. این روش در صورت نیاز به تعمیر یا تعویض، امکان برداشتن آسان روکش توسط دندانپزشک را فراهم می‌کند و از استفاده از سیمان دندان جلوگیری می‌کند، که می‌تواند در کاهش خطر باقی ماندن سیمان اضافی در زیر خط لثه که ممکن است باعث التهاب یا عفونت شود، مفید باشد.

روکش‌های نگهدارنده سیمانی:

در این روش روکش روی اباتمنت که به ایمپلنت دندان متصل است سیمان می‌شود. روکش‌های نگهدارنده سیمان اغلب یک نتیجه زیبایی شناختی عالی ارائه می‌دهند زیرا هیچ سوراخ پیچ قابل مشاهده‌ای وجود ندارد. با این حال، اشکال اصلی چالش حذف کامل سیمان اضافی است که اگر به درستی تمیز نشود می‌تواند منجر به پری ایمپلنتیت شود.

روکش‌های اصطکاکی یا Snap-On:

این روکش‌ها از یک فیت مخروطی یا مکانیزم گیر دادن برای محکم کردن روکش روی اباتمنت استفاده می‌کنند. نصب و برداشتن آنها آسان‌تر است و گاهی اوقات در مواردی که ممکن است به تنظیمات مکرر نیاز باشد استفاده می‌شود.

روکش‌های مغناطیسی:

گرچه کمتر رایج هستند، اما روکش‌های مغناطیسی گزینه دیگری هستند که در آن از آهنربا برای نگه داشتن روکش روی اباتمنت یا خود ایمپلنت استفاده می‌شود. این روش عموماً برای اوردنچرهای متحرک به جای روکش‌های دائمی استفاده می‌شود.

جنس روکش ایمپلنت دندان

جنس روکش ایمپلنت دندان

ماده انتخاب شده برای روکش ایمپلنت دندان نقش مهمی در عملکرد، دوام و ظاهر آن دارد. در اینجا مواد متداول مورد استفاده آمده است:

سرامیک (پرسلن): پرسلن به دلیل ظاهر طبیعی و قابلیت ترکیب شدن با دندان‌های طبیعی، محبوب‌ترین ماده برای قسمت قابل مشاهده روکش است. سرامیک‌های پیشرفته مانند زیرکونیا استحکام و دوام بیشتری را ارائه می‌دهند و آنها را برای دندان‌های جلو و عقب مناسب می‌کند.

سرامیک ذوب شده به فلز (PFM): این روکش‌ها استحکام یک هسته فلزی را با نمای بیرونی سرامیک ارائه می‌دهند که ظاهر طبیعی‌تری را ارائه می‌دهد. در حالی که این فلز بادوام و مقرون به صرفه است، گاهی اوقات این فلز در خط لثه دیده می‌شود که ممکن است از نظر زیبایی برای برخی ناخوشایند باشد.

مطالعه بیشتر  علت گوش درد بعد از ایمپلنت

آلیاژهای فلزی: روکش‌ها را می‌توان به طور کامل از فلزاتی مانند طلا، پالادیوم، نیکل یا کروم ساخت. این روکش‌ها بسیار بادوام هستند و مقاومت خوبی در برابر سایش و شکستگی دارند و برای دندان‌های عقبی که نیروی جویدن در آن‌ها بیشترین قدرت را دارد، ایده‌آل هستند.

رزین کامپوزیت: روکش‌های رزین کامپوزیت با بقیه دندان‌ها مطابقت دارند اما دوام کمتری نسبت به سایر مواد دارند. آنها بیشتر مستعد ساییدگی و لکه شدن هستند اما می‌توانند انتخاب خوبی برای روکش‌های موقت یا بیمارانی باشند که به دنبال گزینه‌های مقرون به صرفه تر هستند.

انتخاب مواد و روش اتصال مناسب برای روکش ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی از جمله محل ایمپلنت، الزامات زیبایی شناختی، نیازهای عملکردی و سلامت کلی دهان بستگی دارد. مشاوره دقیق با یک متخصص دندانپزشکی برای تعیین بهترین رویکرد متناسب با نیازهای فردی ضروری است.

روش ساخت روکش ایمپلنت دندان

روش ساخت روکش ایمپلنت دندان

ساختن روکش ایمپلنت دندان شامل چندین مرحله دقیق است که اطمینان حاصل می‌دهد که هر روکش به صورت سفارشی برای رفع نیازهای خاص بیمار نصب می‌شود. در اینجا یک مرور گام به گام آورده شده است:

1- مشاوره و برنامه ریزی اولیه: این فرآیند با یک مشاوره دقیق آغاز می‌شود، جایی که دندانپزشک سلامت دهان و دندان بیمار را ارزیابی می‌کند و اهداف و انتظارات را مورد بحث قرار می‌دهد. اشعه ایکس یا سی تی اسکن ممکن است برای ارزیابی ساختار استخوان و برنامه ریزی برای قرار دادن ایمپلنت گرفته شود.

2- قالب گیری: پس از اینکه ایمپلنت با استخوان فک ادغام شد، قالبی از دهان گرفته می‌شود. این کار را می‌توان با استفاده از روش سنتی قالبگیری یا فناوری اسکن دیجیتال مدرن‌تر انجام داد. این برداشت یا اسکن بسیار مهم است زیرا برای طراحی روکش استفاده می‌شود.

3- طراحی: قالب‌ها به آزمایشگاه دندانپزشکی که در آن روکش طراحی می‌شود ارسال می‌شود. با استفاده از فناوری CAD/CAM (طراحی به کمک رایانه/تولید به کمک رایانه)، روکش به گونه ای ساخته می‌شود که کاملاً متناسب با ایمپلنت باشد و با شکل، اندازه و رنگ دندان‌های اطراف مطابقت داشته باشد.

4- انتخاب مواد: بسته به نیاز بیمار و محل کاشت، می‌توان مواد مختلفی مانند سرامیک، پرسلن ذوب شده به فلز یا آلیاژهای فلزی را برای روکش انتخاب کرد.

5- ساخت: پس از نهایی شدن طرح، روکش در آزمایشگاه ساخته می‌شود. برای روکش‌های سرامیکی مواد اغلب از یک بلوک ماده با استفاده از ماشین‌های فرز دقیق کنترل شده توسط کامپیوتر آسیاب می‌شوند.

6- بررسی کیفیت و تنظیمات: قبل از قرار دادن روکش، از نظر تناسب و دقت رنگ بررسی می‌شود. برای اطمینان از تناسب کامل و ظاهر طبیعی می‌توان تنظیمات لازم را انجام داد.

نحوه قرار دادن روکش ایمپلنت دندان

نحوه قرار دادن روکش ایمپلنت دندان بر روی ایمپلنت

هنگامی که روکش ایمپلنت دندان آماده شد، مرحله بعدی قرار دادن آن است. در این مرحله از درمان به طور معمول این اتفاق می‌افتد:

قرار دادن اباتمنت: اگر قبلاً انجام نشده باشد، اباتمنت که یک قطعه اتصال دهنده کوچک است به ایمپلنت دندانی که به استخوان فک کاشته شده است متصل می‌شود. اباتمنت به طور ایمن روکش را در جای خود نگه می‌دارد.

اتصال روکش: روکش یا پیچ می‌شود یا روی اباتمنت سیمان می‌شود. برای یک روکش با پیچ، روکش روی تکیه گاه قرار می‌گیرد و با یک پیچ که از طریق روکش به اباتمنت می‌رود محکم می‌شود. برای روکش‌های نگهدارنده سیمان، سیمان دندانی روی اباتمنت اعمال می‌شود و سپس روکش روی آن قرار می‌گیرد و در موقعیت خود فشار داده می‌شود.

تنظیمات نهایی: هنگامی که روکش در جای خود قرار گرفت، دندانپزشک تنظیمات لازم را برای اطمینان از بایت راحت و ظاهر طبیعی انجام می‌دهد. انسداد (نیش) بررسی می‌شود تا اطمینان حاصل شود که یکنواخت است و هیچ نقطه بالایی روی گزش وجود ندارد.

نهایی سازی: اگر روکش به صورت پیچی نگه داشته شود، ممکن است یک درپوش کوچک روی سوراخ پیچ قرار داده شود که سپس با مواد پرکننده همرنگ دندان پر می‌شود. برای روکش‌های سیمانی، سیمان اضافی با دقت از اطراف روکش تمیز می‌شود.

پیگیری: پس از قرار دادن روکش، ممکن است بازدیدهای بعدی برای نظارت بر روکش و اطمینان از عدم وجود مشکل در تناسب یا عملکرد برنامه ریزی شود.

قرار دادن روکش ایمپلنت دندان یک روش پیچیده است که نیاز به برنامه ریزی دقیق و دقت دارد، اما می‌تواند عملکرد دهان و زیبایی بیمار را تا حد زیادی بهبود بخشد.

روکش ایمپلنت دندان چه مزیت‌هایی دارد:

روکش ایمپلنت دندان دارای مزایای متعددی هستند که آنها را به گزینه ای محبوب برای ترمیم دندان‌های از دست رفته تبدیل می‌کند. در اینجا برخی از مزایای کلیدی ذکر شده است:

مزایای روکش ایمپلنت دندان

ظاهر طبیعی:

روکش ایمپلنت دندان طوری طراحی شده اند که شبیه دندان‌های طبیعی شما به نظر می‌رسند. آنها را می‌توان از نظر رنگ با دندان‌های مجاور هماهنگ کرد و ظاهری یکپارچه در لبخند شما ایجاد کرد.

دوام و طول عمر:

روکش ایمپلنت دندان از مواد باکیفیت مانند سرامیک یا پرسلن ساخته شده‌اند و دوام بالایی دارند و با مراقبت مناسب می‌توانند برای سال‌ها، گاهی حتی تا آخر عمر، دوام بیاورند.

بهبود سلامت دهان:

برخلاف بریج‌های سنتی، روکش‌های ایمپلنت دندان نیازی به تغییر دندان‌های مجاور ندارند، که باعث حفظ بیشتر ساختار طبیعی دندان شما می‌شود. علاوه بر این، ایمپلنت‌ها به جلوگیری از تحلیل استخوان در فک کمک می‌کنند و یکپارچگی ساختار صورت را حفظ می‌کنند.

عملکرد پیشرفته:

 روکش‌های ایمپلنت قدرت کامل جویدن را بازیابی می‌کند و به شما امکان می‌دهد با راحتی و بدون محدودیت غذا بخورید. آنها به طور ایمن لنگر روی فک می‌اندازند، که نگرانی‌های اغلب مرتبط با پروتزهای متحرک را از بین می‌برد.

نرخ موفقیت بالا:

ایمپلنت‌های دندانی در صورتی که توسط متخصصان دندانپزشکی ماهر انجام شوند، میزان موفقیت بالایی معمولاً بالای 95 درصد دارند.

مشکلات رایج گزارش شده در مورد روکش ایمپلنت دندان

در حالی که روکش ایمپلنت دندان به طور کلی موفقیت آمیز هست، برخی از مشکلات رایج وجود دارد که ممکن است ایجاد شود:

شکست ایمپلنت: این می‌تواند به دلیل ادغام نامناسب ایمپلنت با استخوان، عفونت یا فشار زیاد روی ایمپلنت رخ دهد. سیگار کشیدن و برخی شرایط سلامتی مانند دیابت نیز می‌تواند خطر شکست را افزایش دهد.

پری ایمپلنتیت: مشابه بیماری لثه، یک بیماری التهابی است که لثه و استخوان اطراف ایمپلنت را تحت تاثیر قرار می‌دهد که اغلب به دلیل بهداشت نامناسب دهان و دندان ایجاد می‌شود و منجر به از دست دادن استخوان پشتیبان می‌شود.

مشکلات مکانیکی: این مشکلات می‌تواند شامل شل شدن روکش یا پیچ اباتمنت باشد. معاینات منظم می‌تواند به شناسایی و رفع زودهنگام این مشکلات کمک کند.

مشکلات زیبایی شناختی: گاهی اوقات ممکن است روکش از نظر رنگ یا شکل کاملاً با دندان‌های اطراف مطابقت نداشته باشد، یا ممکن است خطوط فلزی قابل مشاهده در لثه در روکش‌های PFM وجود داشته باشد.

ترک‌ها یا شکستگی: روکش‌های سرامیک، در عین اینکه قوی هستند، همچنان می‌توانند تحت نیروهای سنگین گاز گرفتن ترک برداشته یا شکسته شوند. این امر می‌تواند نیاز به ترمیم یا تعویض روکش داشته باشد.

هزینه روکش ایمپلنت دندان

هزینه روکش ایمپلنت دندان چه مقدار است؟

هزینه روکش ایمپلنت دندان بر اساس عوامل متعددی از جمله جنس روکش، پیچیدگی محل قرارگیری و موقعیت جغرافیایی می‌تواند بسیار متفاوت باشد. در اینجا یک تفکیک کلی وجود دارد:

1- هزینه‌های مواد: روکش‌های آلیاژی فلزی ارزان‌ترین قیمت را دارند، در حالی که روکش‌های سرامیکی یا زیرکونیایی با کیفیت بالا در انتهای طیف هزینه قرار دارند.

2- هزینه‌های دندانپزشکی: هزینه‌های دندانپزشک بسته به تجربه و منطقه ای که در آن عمل می‌کنند می‌تواند متفاوت باشد.

3- روش‌های اضافی: گاهی اوقات، روش‌های اضافی مانند پیوند استخوان یا لیفت سینوس مورد نیاز است که می‌تواند هزینه کلی را افزایش دهد.

4- بیمه: برخی از بیمه‌های دندان ممکن است بخشی از هزینه روکش ایمپلنت دندان را پوشش دهند. بسیاری از مطب‌های دندانپزشکی نیز برای کمک به مدیریت هزینه‌ها، برنامه‌های مالی ارائه می‌دهند.

به طور متوسط، هزینه یک روکش ایمپلنت دندان می‌تواند از 5 میلیون تومان تا 14 میلیون تومان یا بیشتر در قم باشد.

جنس چسب روکش ایمپلنت دندان

هنگام چسباندن روکش ایمپلنت دندانی با استفاده از روش نگهدارنده سیمان، انتخاب سیمان نقش مهمی در طول عمر و عملکرد روکش دارد. در اینجا برخی از انواع رایج سیمان‌های دندانی مورد استفاده آورده شده است:

مطالعه بیشتر  ایمپلنت تیتانیومی یا سرامیکی کدام بهترین انتخاب است؟

سیمان رزینی: این یک انتخاب محبوب به دلیل استحکام و دوام باند قوی است. سیمان رزینی نسبت به انواع دیگر کمتر حل می‌شود، به این معنی که به سرعت در دهان تجزیه نمی‌شود.

سیمان گلاس آینومر: این نوع سیمان فلوراید آزاد می‌کند که می‌تواند به محافظت از دندان‌های اطراف در برابر پوسیدگی کمک کند. با این حال، پیوند ضعیف‌تری نسبت به سیمان رزینی دارد و در طول زمان بیشتر مستعد سایش و انحلال است.

سیمان اوژنول اکسید روی: در حالی که به اندازه سیمان‌های رزینی قوی نیست، سیمان اکسید روی اوژنول دارای خواص تسکین دهنده ای است که می‌تواند برای بیماران با دندان‌های حساس مفید باشد. برداشتن آن آسان است و برای روکش‌های موقت انتخاب خوبی است.

شل شدن یا افتادن روکش ایمپلنت دندان

روکش‌های ایمپلنت دندان گاهی اوقات شل می‌شوند یا حتی می‌افتند. در اینجا چند دلیل متداول وجود دارد که چرا ممکن است این اتفاق بیفتد:

تناسب نامناسب: اگر روکش به درستی روی اباتمنت قرار نگیرد، می‌تواند منجر به ناپایداری و در نهایت شل شدن آن شود. این ممکن است به دلیل عدم دقت در فرآیند تولید یا در حین قالب گیری باشد.

تضعیف سیمان: با گذشت زمان، سیمانی که برای نگه داشتن روکش در جای خود استفاده می‌شود، می‌تواند تخریب شود، می‌تواند منجر به شل شدن روکش شود.

نیروی بیش از حد یا ضربه: گاز گرفتن غذاهای سفت، تصادفات یا هر نوع ضربه می‌تواند باعث شل شدن یا افتادن روکش شود. افرادی که دندان قروچه یا فشار می‌دهند در معرض خطر بیشتری هستند.

شکست ایمپلنت: اگر ایمپلنت زیرین نتواند به درستی با استخوان فک ادغام شود یا اگر استخوان اطراف ایمپلنت از دست رفته باشد (مانند پری ایمپلنتیت)، ثبات روکش به خطر می‌افتد.

ساییدگی و شکستگی: ساییدگی و پارگی معمولی می‌تواند به مرور زمان روکش و اجزای آن را ضعیف کند، به خصوص در مواردی که مواد روکش برای مقابله با نیروی گاز گرفتن در آن ناحیه خاص از دهان مناسب نیست.

افتادن روکش ایمپلنت دندان

دلایل افتادن روکش ایمپلنت دندان

دلایل افتادن روکش ایمپلنت دندان اغلب با دلایل شل شدن دندان همپوشانی دارد:

  • شکست فرآیند استئواینتگراسیون: اگر ایمپلنت به درستی با استخوان ادغام نشود، می‌تواند پایه ای پایدار برای روکش ایجاد نکند.
  • پری ایمپلنتیت: این عفونت می‌تواند باعث از بین رفتن استخوان اطراف ایمپلنت شود و حمایت آن از روکش را ضعیف کند.
  • تکنیک ضعیف سیمان کاری: اگر روکش به درستی سیمان نشده باشد، یا اگر سیمان اضافی وجود داشته باشد که به طور کامل تمیز نشده باشد، می‌تواند منجر به ناپایداری و در نهایت خرابی شود.
  • آسیب ساختاری: ترک یا شکستگی در روکش یا تکیه گاه می‌تواند ثبات روکش را تضعیف کند.
  • نگهداری نادرست: عدم رعایت اصول بهداشت دهان و دندان یا عدم انجام معاینات منظم دندانی می‌تواند منجر به شرایطی شود که روکش یا ساختارهای نگهدارنده آن را زودتر از موعد ضعیف کند.

پرداختن به این مسائل معمولاً نیاز به مداخله حرفه ای دارد، از جمله احتمالاً جایگزینی روکش یا کل ایمپلنت در برخی موارد. معاینات منظم برای تشخیص و رفع زودهنگام این مشکلات و تضمین ماندگاری ایمپلنت‌ها و روکش‌های دندانی بسیار مهم است.

The difference between dental implant veneers and ordinary dental veneers

تفاوت روکش ایمپلنت دندان با روکش دندان معمولی

روکش ایمپلنت دندان و روکش‌های دندانی سنتی اهداف مشابهی را در بازگرداندن ظاهر و عملکرد دندان‌ها انجام می‌دهند، اما در ساختار و روش‌های نصب تفاوت چشمگیری دارند. در اینجا تفاوت‌های اصلی وجود دارد:

پشتیبانی:

  • روکش‌های ایمپلنت دندان به ایمپلنت دندانی که با جراحی در استخوان فک قرار داده شده است متصل می‌شوند. این ایمپلنت به عنوان یک ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند و پشتیبانی قوی و پایداری را برای روکش ایجاد می‌کند.
  • روکش‌های دندانی سنتی روی دندان آسیب دیده یا پوسیده را می‌پوشانند یا می‌پوشانند. آنها به ساختار دندان باقیمانده برای حمایت تکیه می‌کنند و نیاز دارند که دندان برای تناسب با روکش سوهان شود.

هدف و کاربرد:

  • روکش ایمپلنت دندان زمانی استفاده می‌شود که دندان از دست رفته باشد و هیچ ساختار دندانی بالای خط لثه باقی نماند. آنها برای جایگزینی کامل دندان از دست رفته از ریشه تا روکش ایده آل هستند.
  • روکش‌های سنتی دندان در درجه اول برای محافظت، پوشاندن و بازیابی شکل دندان‌های شما زمانی که پرکردن مشکل را حل نمی‌کند استفاده می‌شود.

تاثیر بر سلامت دهان و دندان:

  • روکش ایمپلنت دندان به حفظ استخوان فک و جلوگیری از تحلیل استخوان به دلیل عدم وجود دندان کمک می‌کند و یکپارچگی ساختار صورت را حفظ می‌کند.
  • روکش‌های سنتی دندان از از دست رفتن استخوان در فک در صورت از بین رفتن دندان جلوگیری نمی‌کنند زیرا رشد استخوان را مانند ایمپلنت تحریک نمی‌کنند.

طول عمر و دوام:

  • روکش‌های ایمپلنت دندانی طول عمر بیشتری دارند زیرا توسط ایمپلنت‌هایی که در استخوان ادغام شده اند پشتیبانی می‌شوند و آنها را بسیار پایدار می‌کند.
  • روکش‌های سنتی دندان ممکن است بسته به سلامت دندان زیرین و نیروهای وارده بر آن، زودتر نیاز به تعویض داشته باشند.

پیچیدگی رویه:

  • روکش ایمپلنت دندان نیاز به یک روش پیچیده‌تر و طولانی‌تر دارد که شامل جراحی برای قرار دادن ایمپلنت، دوره بهبودی و سپس قرار دادن روکش است.
  • روکش‌های دندان سنتی معمولاً ظرف چند هفته طراحی و نصب می‌شوند و نیازی به جراحی ندارند.

افزایش ماندگاری روکش ایمپلنت دندان

نکات مهم برای افزایش ماندگاری روکش ایمپلنت دندان

برای به حداکثر رساندن طول عمر روکش‌های ایمپلنت دندان، این نکات مراقبتی مهم را در نظر بگیرید:

مطالعه بیشتر  ایمپلنت افراد مبتلا به پوکی استخوان

رعایت بهداشت دهان و دندان:

  • دو بار در روز با یک مسواک نرم و خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.
  • روزانه از نخ دندان یا پاک کننده‌های بین دندانی برای تمیز کردن اطراف روکش ایمپلنت و جلوگیری از ایجاد پلاک استفاده کنید.

معاینات منظم دندانپزشکی:

  • برای تمیز کردن و معاینات حرفه ای به دندانپزشک خود مراجعه کنید. این بازدیدها برای ارزیابی سلامت ایمپلنت شما و لثه و استخوان اطراف آن بسیار مهم است.

اجتناب از غذاهای سفت:

  • از جویدن مواد سفت مانند یخ، آب نبات‌های سفت و غذاهای بسیار ترد که می‌توانند به روکش دندان آسیب برسانند، خودداری کنید.

عادات مضر را کنار بگذارید:

  • از عاداتی مانند فشردن یا ساییدن دندان‌ها که می‌تواند نیروی زیادی بر روی روکش ایمپلنت وارد کند، اجتناب کنید. اگر هنگام خواب دندان قروچه می‌کنید، از محافظ شب استفاده کنید.

از دهانشویه‌های درمانی استفاده کنید:

  • از دهانشویه‌های ضد میکروبی استفاده کنید که به کاهش پلاک و التهاب لثه کمک می‌کند و در نتیجه از محل کاشت و بافت‌های اطراف محافظت می‌کند.

توجه فوری به مشکلات:

  • اگر متوجه هر گونه شلی، ناراحتی یا تغییرات دیگری در ناحیه ایمپلنت شدید، بلافاصله با دندانپزشک خود مشورت کنید. مداخله زودهنگام می‌تواند از مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند.

با پیروی از این دستورالعمل‌ها، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که روکش‌های ایمپلنت دندانی شما تا زمانی که ممکن است در شرایط خوبی باقی می‌مانند و به طور بالقوه با مراقبت مناسب تا پایان عمر باقی می‌مانند.

سوالات متداول روکش ایمپلنت دندان:

هزینه روکش ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی بستگی دارد:

  • مواد مورد استفاده: نوع ماده انتخاب شده برای روکش – سرامیک، سرامیک ذوب شده به فلز، فلز یا رزین کامپوزیت – به طور قابل توجهی بر قیمت تأثیر می‌گذارد.
  • موقعیت جغرافیایی: به دلیل تفاوت در هزینه زندگی و هزینه‌های دندانپزشکی، هزینه‌ها بسته به منطقه یا کشور می‌تواند متفاوت باشد.
  • تجربه دندانپزشک: دندانپزشکان یا متخصصان با تجربه بیشتر ممکن است هزینه بیشتری برای خدمات خود دریافت کنند.
  • روش‌های اضافی: در صورت نیاز به روش‌های اضافی مانند پیوند استخوان، کشیدن دندان، یا سی تی اسکن، ممکن است هزینه‌ها افزایش یابد.
  • هزینه‌های آزمایشگاه: پیچیدگی روکش و آزمایشگاهی که برای ساخت آن استفاده می‌شود می‌تواند بر هزینه آن تأثیر بگذارد.

بهترین نوع روکش ایمپلنت دندان به موارد زیر بستگی دارد:

  1. نیازهای زیبایی: برای دندان‌های جلو، روکش‌های سرامیکی یا پرسلن به دلیل ظاهر طبیعی ترجیح داده می‌شوند.
  2. الزامات دوام: فلز یا پرسلن ذوب شده به روکش‌های فلزی به دلیل استحکام و توانایی آنها در مقاومت در برابر نیروهای جویدن ممکن است برای دندان‌های آسیاب بهتر باشد.
  3. سازگاری زیستی: برخی از بیماران ممکن است به دلیل آلرژی یا حساسیت نیاز به اجتناب از مواد خاصی داشته باشند.
  4. ملاحظات هزینه: روکش‌های رزین کامپوزیت ارزان‌تر هستند اما دوام کمتری دارند و برای راه حل‌های موقت یا زمانی که محدودیت بودجه وجود دارد مناسب هستند.

تأخیر در قرار دادن روکش ایمپلنت دندان می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

  • از دست دادن استخوان: بدون تحریک ایجاد شده توسط روکش، ناحیه استخوان فک اطراف ایمپلنت ممکن است شروع به جذب کند.
  • جابه‌جایی دندان‌ها: دندان‌های مجاور ممکن است به سمت شکاف جابه‌جا شوند و باعث ناهماهنگی شوند.
  • مسائل زیبایی شناختی: عدم وجود طولانی مدت دندان می‌تواند بر روی لبخند و زیبایی صورت تاثیر بگذارد.
  • کاهش عملکرد: عملکرد جویدن و گفتار ممکن است مختل شود.

کل فرآیند، از کاشت ایمپلنت تا نصب روکش، می‌تواند چندین ماه طول بکشد. ساخت روکش معمولاً به چند هفته نیاز دارد، از جمله زمان برای قالب گیری دندان، ساخت در آزمایشگاه، و تنظیمات برای تناسب و رنگ.

اگر روکش ایمپلنت دندان بیفتد، اغلب قابل درمان است. روکش را معمولاً می‌توان مجدداً وصل کرد یا در صورتی که آسیب نبیند آن را تعویض کرد. با این حال، مراجعه به دندانپزشک در اسرع وقت برای ارزیابی دلیل شکست و جلوگیری از عوارض بیشتر ضروری است.

اگر روکش ایمپلنت دندان قبل از اینکه ایمپلنت به اندازه کافی با استخوان یکپارچه شود قرار داده شود (اسئواینتگراسیون)، می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

  • شکست ایمپلنت: بارگذاری زود می‌تواند از اتصال صحیح ایمپلنت به استخوان جلوگیری کند که منجر به بی ثباتی یا شکست می‌شود.
  • عفونت: حرکت بیش از حد ایمپلنت می‌تواند باعث ایجاد شکاف‌های میکرو در سطح مشترک شود که منجر به تجمع باکتری و عفونت می‌شود.

عوامل متعددی می‌توانند باعث افتادن روکش ایمپلنت شوند:

  1. تناسب نامناسب: اگر روکش به خوبی روی اباتمنت قرار نگیرد.
  2. سیمان شکست خورده: سیمانی که برای محکم کردن روکش استفاده می‌شود ممکن است تخریب شود یا به اندازه کافی استفاده نشده باشد.
  3. آسیب ساختاری: آسیب به روکش یا تکیه گاه در اثر ضربه یا گاز گرفتن اجسام سخت.
  4. پیچ اباتمنت شل: پیچی که روکش را روی ایمپلنت نگه می‌دارد می‌تواند به مرور زمان شل شود.
  5. پری ایمپلنتیت: عفونت اطراف ایمپلنت که منجر به تحلیل استخوان می‌شود می‌تواند ثبات روکش را به خطر بیندازد.

پرداختن سریع به این مسائل با متخصص دندانپزشکی برای اطمینان از طول عمر و عملکرد روکش ایمپلنت دندان بسیار مهم است.

اطلاعات نویسنده